ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : " ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΒΥΣΣΙΝΙ ! "

Είχαμε γράψει σε προηγούμενο σχόλιο ότι για μας το πρωτάθλημα τελείωσε στη Λειβαδιά και για να μην φανούμε απαξιωτικοί, άντε στα ημίχρονα με την ΑΕΚ ( το πρώτο ημίχρονο στην Καλογρέζα και το δεύτερο ημίχρονο στο Αλκαζάρ). Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα play off είναι πλέον off και έτσι η αγγαρεία όλων μας δίνει τη θέση της" στα μπάνια του βυσσινί λαού".

Αδιαμφισβήτητα, η πορεία της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα ήταν από τις καλύτερες στη ιστορία της. Η ΑΕΛ ήταν πάνω απ' όλα " ομάδα " κι αυτό φάνηκε σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Σταθερή, σοβαρή, ώριμη και αποτελεσματική σε κρίσιμα εκτός έδρας παιχνίδια, κατάφερε έστω και στην τελευταία αγωνιστική να πετύχει τον στόχο της, που ήταν η έξοδος στην Ευρώπη. Με έξυπνες προσθήκες την κατάλληλη στιγμή ( Γιαννακόπουλος, Μετίν ) η ομάδα απέκτησε εμπειρία και αυτοπέποιθηση κι αν εξαιρέσει κανείς κάποιες άτυχες στιγμές στο Αλκαζάρ, έδειξε χαρακτήρα μεγάλης ομάδας.

Η προπονητική τακτική και φιλοσοφία του Μαρίνου Ουζουνίδη, αν και σε αρκετές περιπτώσεις ήτανε συντηριτική, κρινόμενη όμως από το αποτέλεσμα, ήταν η ενδεδειγμένη για να επιτευχθεί ο στόχος χωρίς απαραίτητα η ομάδα να είναι και εντυπωσιακή. Ορισμένοι παίκτες δεν μπόρεσαν τελικά να προσαρμοστούν στην ομάδα και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Κάποιες πάλι μεταγγραφές του καλοκαιριού δεν χρησιμοποιηθηκαν ποτέ στην ομάδα. Ο βασικός κορμός, όμως, έδειξε σοβαρότητα, πειθαρχία και αποτελεσματικότητα ενώ μερικοί νέοι παίκτες ίσως θα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα, κάτι που ελπίζουμε να συμβεί στο μέλλον.

Η διοίκηση γενικά κρίνεται θετικά σχετικά με τη βοήθεια που πρόσφερε στην ομάδα. Ωστόσο υπήρξαν λάθη όσον αφορά στην αντίληψη του τρόπου διεξαγωγής των αγώνων μέσα στο Αλκαζάρ σε σχέση με την παρουσία φιλοξενούμενων οπαδών και αστυνομίας ( προβλήματα συνεργασίας της διοίκησης και της αστυνομίας με τους οργανωμένους). Ελπίζουμε πως μετά και την κρίση που δημιουργήθηκε πριν τον αγώνα με τον ΠΑΟ στα play off, η διοίκηση θα επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα. Όλοι μας θέλουμε έναν ειλικρινή διάλογο έτσι ώστε τέτοια αρνητικά φαινόμενα και καταστάσεις να ελαχιστοποιηθούν στο μέλλον.

Οι φίλαθλοι της ομάδας στάθηκαν και φέτος στο ύψος των περιστάσεων και απομονώνοντας κάποιους λίγους ανεγκέφαλους βοήθησαν ουσιαστικά την ομάδα μέσα και έξω από το Αλκαζάρ. Δυστυχώς, και αυτή τη χρονιά η προσέλευση των φιλάθλων δεν ήταν ικανοποιητική, κάτι που οφείλεται σε πολλούς λόγους όπως στην αναξιοπιστία του πρωταθλήματος, στη βία, στην κακή διαιτησία, στις κακές γηπεδικές συνθήκες αλλά και στην οικονομική κρίση.Πάντως, όλοι όσοι πηγαίνουμε στο γήπεδο πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε όσους " απέχουν "να ξαναγυρίσουν στο γήπεδο κοντά στην ομάδα και όχι να τους κρίνουμε αρνητικά μετρώντας κάθε φορά με τα γνωστά " Αελόμετρα ". Επίσης, ως σύλλογος θα προσπαθήσουμε, παίρνοντας πρωτοβουλίες, να λυθούν κάποιες παρεξηγήσεις μεταξύ των οργανωμένων.

Η αθλητική δημοσιογραφία στην πόλη μας κινήθηκε σε υποφερτά επίπεδα. Ωστόσο, απέχει ακόμη αρκετά απ' αυτό που θα θέλαμε όλοι ( παίκτες, διοίκηση, φίλαθλοι ) για να γίνει πιο ουσιαστική και πιο χρήσιμη για την ομάδα.

Το πιο σημαντικό γεγονός με το οποίο κλείνει η φετινή χρονιά είναι η έναρξη των εργασιών κατασκευής του νέου γηπέδου μετά από επίμονη προσπάθεια και αγώνες τεσσάρων ετών. Το Αλκαζάρ το επόμενο καλοκαίρι θα μας αποχαιρετήσει για πάντα. Είναι δύσκολο κανείς να αποχωρίζεται τις αναμνήσεις του. Με συγκίνηση, νοσταλγία αλλά και σεβασμό στο παρελθόν ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον που προμηνύεται εξίσου σπουδαίο στο νέο παλάτι της ΑΕΛ μας. Η φετινή χρονιά μπορεί στο τέλος, λόγω των play off, να μας " χάλασε "λίγο, όμως η ουσία είναι ότι η ομάδα καθιερώθηκε ξανά στις μεγάλες δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για να γίνει αυτό προσέφεραν τα μέγιστα όλοι : διοίκηση, παίκτες, φίλαθλοι.

Τέλος, για να ευλογήσουμε και τα γένια μας, φέτος γεννήθηκε ο Βυσσινόκιππος, μια συλλογική προσπάθεια μιας παρέας και μιας γενιάς φιλάθλων που από παιδιά στο Αλκαζάρ έζησαν σχεδόν τα πάντα. Από το Πρωτάθλημα του '88 μέχρι και τον κίνδυνο υποβιβασμού στη Δ' Εθνική. Μέσα από το τελευταίο σχόλιο της φετινής σεζόν ευχόμαστε αυτή η ανιδιοτελής παρεϊστικη προσπάθεια στήριξης της ομάδας να αποδειχθεί δυνατή στο χρόνο και ουσιαστική στη συνολική προσπάθεια ανάδειξης της ιδέας που λέγεται ΑΕΛ.

Το άλογο πάει διακοπές για ξεκούραση. Μέσα στο καλοκαίρι ξεκινά το Ευρωπαϊκό του ταξίδι.

Καλό Καλοκαίρι προς το παρόν και σύντομα πάλι κοντά στην αγαπημένη μας ΑΕΛΑΡΑ. Και

μην ξεχνάτε το καλοκαιρινό σύνθημα: ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΒΥΣΣΙΝΙ!

17 ΜΑΪΟΥ 1964 - 2009 : 45 ΒΥΣΣΙΝΙ ΧΡΟΝΙΑ !

Με αισθήματα αγάπης, νοσταλγίας, αφοσίωσης και ελπίδας παραθέτουμε τα εξής :

...μ'ένα κασκόλ στο λαιμό,

με μια σημαία στα χέρια...

με δυνατή φωνή...

ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΗ ΒΥΣΣΙΝΙ!

ΜΕ ΤΟ ΑΛΟΓΟ στην καρδιά...

ΑΕΛ ΓΕΡΑ!...

...45 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ...

Η ΒΥΣΣΙΝΙ ΨΥΧΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

Στα πέρατα ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...ΠΕΡΗΦΑΝΑ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ...

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ...

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ...

Τα γήπεδα τα ξερά...

Σε χρόνια δύσκολα

Τ' αθάνατα παιδιά...

Τα τρόπαια του χθες...

ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...

ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ

ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΚΟΝΤΑ...

45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

και για ΠΑΝΤΑ.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΓΩΝΑ ΑΕΛ-ΠΑΟΚ 0-2 : Μ' ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΙΚΡΟ ΘΑ ΣΤΟ ΞΑΝΑΘΥΜΙΣΩ : " ΑΕΛΑΡΑ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ "

Με το να πηγαίνεις σήμερα ανελλειπώς στο γήπεδο, προφανώς και αποδέχεσαι σ'ένα βαθμό, τουλάχιστον, τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, γιατί αν δεν την αποδέχεσαι καλύτερα, ρε αδερφέ, να κάτσεις στο σπιτάκι σου. Έτσι, ούτε στον εαυτό σου θα κάνεις κακό αλλά ούτε και στην ομάδα, όταν αυτή περνά τα δύσκολα και σε χρειάζεται τότε περισσότερο.

Στον Βυσσινόκιππο, μέσα από τον τίτλο στο σχόλιο, απαντάμε, εμμέσως πλην σαφώς, σε όλα όσα συνέβησαν και προβλημάτισαν όλους μας μέσα και έξω από το γήπεδο στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Τώρα, όσον αφορά τον αγώνα, η αλήθεια είναι πως ..." το ρουφήξαμε το αυγουλάκι"!
Το ρουφήξαμε, το ρουφήξαμε (δις). Με αυτές τις δυο λέξεις περιγράφεται το χθεσινό ματς. Τα πρώτα φίδια μας έζωσαν, όταν ακούσαμε τις συνθέσεις. Είπαμε, ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα, ας περιμένουμε...
Περιμέναμε. Η ομάδα ξεκίνησε γερά. Οι πρώτες ευκαιρίες χάθηκαν, στο 9’ μετά μια σέντρα του Κονσεισάο , η άμυνα αρμένιζε, κεφαλιά του Μπακαγιόκο και η σεμνή τελετή τελειώνει.
Φάνηκαν ακόμη μια φορά οι αμυντικές αδυναμίες της ομάδας. Μόνο η τύχη βοήθησε, το δεύτερο γκολ ήρθε αργά και η ομάδα δεν διασύρθηκε περισσότερο.
Ανατριχιάσαμε κάνοντας μια απλή πρόσθεση των ηλικιών των παιχτών. Δεν φτάνουν συνολικά την ηλικία του Μαθουσάλα.
Μας ενόχλησε η δημοσιο - υπαλληλική νοοτροπία των ποδοσφαιριστών. Εντάξει, μερικοί ήθελαν μα δεν μπορούσαν. Να το δεχτούμε κι αυτό.
Το μόνο που περιμένουμε είναι όσοι δεν μπορούν σε μεγάλη ομάδα - για εμάς η ΑΕΛ είναι πολύ ΜΕΓΑΛΗ ομάδα - να απομακρυνθούν.

Μερικές ερωτήσεις υπάρχουν:
1)Πού ήταν η ψυχολογία της ομάδας;
2)Ο Σάντος πήρε τα εσώρουχα του Μαρίνου στην κυριολεξία; Ή μας κοροϊδεύουν ομαδικά;
3)Γιατί δεν είδαμε έστω τους ώριμους παίκτες της ΑΕΛ να ζητήσουν κάτι καλύτερο; Ποιος συμβιβάζεται με την 5η θέση;
4)Μας ενόχλησαν τα λόγια του Μαρίνου στη συνέντευξη Τύπου, τι σήμαιναν αυτά τα « μόνο η πρώτη θέση έχει σημασία. Είτε δεύτερος, τρίτος, ή τέταρτος είσαι, μικρή σημασία έχει». Τι λες Μαρίνο;
Το ήθελες ή σου ξέφυγε; Η ΑΕΛ είναι μεγάλη ομάδα και είναι «καταδικασμένη» να πρωταγωνιστεί.
ΥΓ. Επειδή, την επομένη πολλή συζήτηση για αποδοκιμασίες εναντίον ποδοσφαιριστών έγινε, θέλουμε να αναφέρουμε τα εξής :
Α) Για μας η βυσσινί φανέλα με το άλογο στο στήθος είναι ιερή. Βάφτηκε με πολύ αίμα για να την βρίζουν και μάλιστα στη διάρκεια του αγώνα και μέσα στο Αλκαζάρ.
Β) Η βυσσινί φανέλα είναι ιερή και για τους ποδοσφαιριστές που τη φοράνε, γιατί πέρα από επαγγελματίες πρέπει να είναι και άνθρωποι με εγωισμό και ποδοσφαιρική μαγκιά.
Γ) Η ΑΕΛ είναι μεγάλη ομάδα και έχει κυριολεκτικά ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΟ, ο οποίος δεν έχει την ανάγκη να μιμείται τις καφρίλες οπαδών άλλων ομάδων.
Για μας το πρωτάθλημα μετά από όσα έχουμε δει στα play off τελείωσε στη Λιβαδειά...

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ( AEK - AEΛ 3-2 ) : " Α ρε ΑΕΛΑΡΑ αφού ..." το είχες"

Για να μην παρεξηγούμαστε, δηλώνουμε εξ αρχής αυτονόητα απόλυτα ευχαριστημένοι από τα
φετινά επιτεύγματα της ομάδας. Μόνο παράφρων ή κακεντρεχής μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος δε συμμερίζεται την άποψη αυτή. Ευρώπη για τρίτη χρονιά μετά την επάνοδό μας στο προσκήνιο. Μάλιστα η ευρωπαϊκή αυτή έξοδος επιτεύχθηκε μέσω πρωταθλήματος, κάτι το οποίο δεν έχουμε καταφέρει και πολλές φορές έως τώρα. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα πέτυχε το συγκεκριμένο στόχο επιδεικνύοντας συνέπεια και αξιομνημόνευτη σταθερότητα. Όλα καλά λοιπόν, ευρωπαίοι πάλι, ονειρευόμαστε διακοπές, παραλίες, μπαράκια αλλά και ταξίδια στη Γηραιά Ήπειρο, ευρωπαϊκούς θριάμβους και φυσικά, πιο μακροπρόθεσμα, το νέο μας βυσσινί σπίτι.
Αλλά, ρε γαμώτο, όπως και να το κάνουμε πάλι μένει μια πίκρα, ακόμη και στη δεδομένη στιγμή που δηλώνουμε ικανοποιημένοι, γιατί αυτή η ομάδα πείθει ότι μπορεί να πετύχει περισσότερα. Είναι αυτό που λέμε «τό ’χει», όπως ακριβώς «το είχε» το ύψος, σύμφωνα με τους εκφωνητές, ο «τσάρος των αιθέρων» Σεργκέι Μπούμπκα, όποτε επιχειρούσε προσπάθεια στο άλμα επί κοντώ ή «το έχει» η σύγχρονη «τσαρίνα» Γελένα Ισιμπάγιεβα. Όταν βλέπεις στο πρώτο ημίχρονο την ομάδα να πετυχαίνει δύο καταπληκτικά γκολ μέσα στο ΟΑΚΑ, να ταπεινώνει την ούτως ή άλλως ταπεινωμένη φετινή ΑΕΚ με υποδειγματική κυκλοφορία μπάλας και αλληλοκάλυψη, όταν στο 45' χάνει μοναδική ευκαιρία (Τουμέρ) να τελειώσει (ίσως) το ματς και όταν τελικά χάνει πάλι από τέρμα που προήλθε από λάθος της άμυνας ενώ ο αντίπαλος έχει όλες κι όλες δύο επισκέψεις στην περιοχή της σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, ε, λογικό είναι να ξενερώνεις μόνο και μόνο γιατί πιστεύεις ακράδαντα ότι η ΑΕΛ δείχνει έτοιμη να «έχει» κάποια άλματα πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζει λογικό να έλθουν βάσει της φυσιολογικής ροής των πραγμάτων.
Τέλος όμως, ένα ματς ήταν και αυτό. Δε χάθηκε τίποτα για το κάτι παραπάνω. Ούτως ή άλλως, όπως όλοι έχουμε πληροφορηθεί, κάθε θέση πιο ψηλά στη βαθμολογία των Play off χαρίζει μεγαλύτερο διάστημα χαλάρωσης και ήρεμου προγραμματισμού. Μπορούμε να «καθαρίσουμε» τα ματς στην έδρα μας και να αποδείξουμε την άξια εκπροσώπηση της περιφέρειας στην πεντάδα του πρωταθλήματος κόντρα στο αδηφάγο τέως ΠΟΚ και στον κρατικοδίαιτο Δικέφαλο του Βορρά. Την Τετάρτη ευελπιστούμε να δούμε ποδόσφαιρο υψηλών αξιώσεων και φυσικά να πανηγυρίσουμε μια μεγάλη νίκη.

«Τα έχει» τα εμπόδια το ΑΛΟΓΑΚΙ!!!
Άιντε Τουμέρ.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : ΒΥΣΣΙΝΙ ΤΑΞΙΔΙ...

Είναι «γραμμένο» στη μοίρα και στην ιστορία αυτής της ομάδας ως κατάρα ή ως ευλογία, να περιμένει σχεδόν πάντα την τελευταία αγωνιστική: Σέρρες -1972, Νέα Ευκαρπία – (Μακεδονικός)-1978, Λύκοι (κάποτε στην Γ’)-2004, Καστοριά (κάποτε στην Β’)-2005, Καλαμαριά-2007 (κάποτε στην Α’ σχεδόν προς Β΄) και φέτος Λιβαδειά.
Τέσσερις χιλιάδες και πλέον φίλοι της ΑΕΛ μετέτρεψαν το γήπεδο της Λιβαδειάς σε «ένα μικρό Αλκαζάρ», σε ένα από τα πιο γλυκά απογεύματα της ποδοσφαιρικής της ιστορίας, για να τονίσουν με την παρουσία τους την βεβαιότητα για την κατάκτηση της 5ης θέσης.
Τέσσερις χιλιάδες και πλέον φίλοι της ΑΕΛ, (ίσως στην πιο μαζική – πλην τελικών κυπέλου – ποδοσφαιρική εκστρατεία όλων των εποχών), μαζί τους και εμείς του «Βυσσινό&ιππου», στην πρώτη «επίσημη» εκδρομή μας ως σύλλογος, αντικαταστήσαμε την ιαχή του δευτέρου ημιχρόνου του τέταρτου τελικού της ιστορίας μας, δύο χρόνια πρίν, «ΑΕΛ κυπελόοοοοο, οοοοοο, οοοο» στον ίδιο ρυθμό, με… «ταξίδι πάλι ευρωπαϊκόοοοο, οοοοο, οοοοο» και σπρώξαμε τον Τουμέρ και την παρέα του για να τους οδηγήσουμε σε μια εύκολη αλλά ιστορική νίκη.
«Ω! τι κόσμος μπαμπά!»… Δέκα λεωφορεία και περίπου χίλια ΙΧ, σε ένα απέραντο βυσσινί «κονβόι» από το πρωί της Κυριακής στην εθνική, δήλωναν από νωρίς το ποιος θα ήταν ο κυρίαρχος. Αν μετρήσουμε τις γενιές των φιλάθλων μας, χθες στο γήπεδο της Λιβαδειάς ήταν μάλλον παρούσα και η 5η. Τι να πει κανείς για το νέο ζευγάρι που ήρθε στο γήπεδο με το καρότσι και το μικρό παιδί τους! Χθες ήταν μαζί μας η νέα γενιά των πιτσιρικάδων του δημοτικού, που μέχρι χθες άκουγαν για πρωτάθλημα και κύπελλα και σήμερα μπορούν να μας βγάζουν τη γλώσσα γι’ αυτό που έζησαν : την ΑΕΛ μέσα από τη διαδικασία του πρωταθλήματος ξανά στην Ευρώπη! Τα πιτσιρίκια που την επόμενη μέρα θα έβγαζαν «μαγκιά» στο σχολείο τους απέναντι σε συμμαθητές βάζελους, γαύρους κλπ κλπ. Τα πιτσιρίκια, που μετά από είκοσι χρόνια από σήμερα, θα διηγούνται στα δικά τους παιδιά αυτό που έζησαν και θα τα παίρνουν απ’ το χέρι για να γράψουν και εκείνα με την παρουσία τους τη δική τους σελίδα στην ιστορία αυτής της ομάδας…
Αγωνιστικά, το άγχος των ποδοσφαιριστών για τη νίκη έδωσε τη θέση του στο πείσμα και στον «ποδοσφαιρικό εγωισμό». Σιγά σιγά ξετυλίχθηκε, στον άσχημο αγωνιστικό χώρο, η «ποιοτική» ανωτερότητα της ΑΕΛ και μετά το δοκάρι του 8ου λεπτού (Σαρμιέντο), πολύ νωρίς στο 11΄, ένας Τούρκος, που τα χρόνια δεν του έκλεψαν απολύτως τίποτα, έδειξε τον δρόμο για τη νίκη. Σε όλο το παιχνίδι με το «δάγκωμα της γροθιάς», αυτό ο γεννημένος νικητής, έδινε την ψυχολογία και στους υπόλ-«ιππους». Από τον «άριστο και αλάνθαστο» Βενετίδη (ασίστ σέντρα στο γκολ), στον «έφηβο» Γιαννακόπουλο, στον «μαθητή» Μπουκουβάλα, στον «κάτω τη μπάλα όχι πάσα λόμπα!» Κυριακίδη, στον «Βελγο-Μαροκινό(!)» Ααράμπ, στον «θεατή» Κοτσώλη. Για την ιστορία της σελίδας, χωρίς υστέρηση σε απόδοση οι : «αλάνθαστος» Κώτσιος (ο πρώτος που έβγαλε στο τέλος τη φανέλα), Φωτάκης, ο «μείνε-πρώτε σκόρερ» Ζουράφσκι και οι «αλλαγές» Κυριάκος, Τσίγκας και Κατσιαρός.
Στο τέλος, λοιπόν, μιας πετυχημένης χρονιάς, έτους ίδρυσης του «Βυσσινό&ιππου», ο απολογισμός λέει : δώδεκα (12) νίκες – δεκατρείς (13) ισοπαλίες και (μόλις) πέντε (5) ήττες, γκολ 36 υπέρ-26 κατά, σαράντα εννέα (49) βαθμοί, 5η θέση, συμμετοχή στα play-off και έξοδος στο uefa.
Για την «ιστορία» των αριθμών, μετά την 11η αγωνιστική μόλις μία (1) ήττα στα υπόλοιπα 19 παιχνίδια (και αυτή από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ) και από την 17η μέχρι την 30η αγωνιστική, συνεχώς στην 5η θέση της βαθμολογίας (σταθερότητα). Σε όλα αυτά να προστεθεί πως ένας νέος προπονητής (Μαρίνος Ουζουνίδης και το τιμ του), «γράφει» και αυτός τη δική του ιστορία με αυτή την ομάδα. Ίσως άτυχος στις επιλογές του (Μπενζά, Ρομπέρ, Σολάνο αλλά και Ίλις), αλλά η χρονιά που έρχεται ας του δώσει ότι η προηγούμενη του «έκλεψε».
Ας ξεσκονίσουμε λοιπόν τα διαβατήρια, ας σκεφτούμε ότι έρχεται ένα πολύ μικρό καλοκαίρι «διακοπών» και φυσικά κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα στο όνειρο! Είπαμε, ευχή και κατάρα είναι να «τρέχουμε» μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Λέτε, πολύ σύντομα, η ιστορία να γράψει αυτό που θα συμβεί την 6η αγωνιστική των play-off;

QUIZ 1 :
Ο Ουζουνίδης είπε :
_«Κάναμε την τούρτα, περιμένουμε το κερασάκι» ή
_ «Κάναμε την τούρτα, περιμένουμε το βυσσινάκι» ?
QUIZ 2 :
Μήπως στο λεωφορείο του συλλόγου είδε κανείς τον… «Σολάνο»?
Απάντηση: Ναι, πάνω στο άλογο με τον αγαπημένο μπάτσο (!) οδεύουνε προς την Ευρώπη!

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : ΚΑΛΥΤΕΡΑ «ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΟΙ» ΜΑΓΚΕΣ Ή ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΟΡΟΪΔΑ;

Γαύρο με Σκορδά(κι) και Ουζ(ουνιδ)άκι στο Πασαλιμάνι

Μαύρα νέφη και πέπλοι μυστηρίου καλύπτουν συνήθως τις τελευταίες αγωνιστικές του ποδοσφαιρικού μας πρωταθλήματος. Φίλαθλοι άκρως προκατειλημμένοι και υποψιασμένοι ερμηνεύουν κατά το δοκούν αποτελέσματα ψάχνοντας επίμονα στο παρασκήνιο δολοπλοκίες, αλισβερίσια και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα η ΑΕΛ κατηφόρισε στον Πειραιά με σκοπό να αποσπάσει ό,τι περισσότερο μπορούσε μέσα στο σπίτι του αδιάφορου, πρωταθλητή ήδη για μία ακόμη χρονιά, Ολυμπιακού. Ταυτόχρονα ο συνδιεκδικητής της πέμπτης θέσης ΑΡΗΣ αντιμετώπιζε την ΑΕΚ μέσα στο ΟΑΚΑ. Οι φήμες έδιναν κι έπαιρναν όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Και τα δύο ματς έληξαν τελικά με επικράτηση των φιλοξενουμένων και οι συζητήσεις περί προαποφασισμένων αποτελεσμάτων φούντωσαν. Η παραφιλολογία αυτή αναπτύχθηκε κυρίως από τους φιλάθλους του ΑΡΗ και από μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλονίκης, που βάλθηκαν να μας πείσουν ότι το παράδοξο συνέβη στο Καραϊσκάκη και το φυσιολογικό στο ΟΑΚΑ!!!
Ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα και λογικά και όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε. Όλοι οι πιστοί οπαδοί της ομάδας μας πιστεύουν, αναμφισβήτητα, πως η ΑΕΛ με διαφορετική διαιτησία πέρυσι ή και άλλες χρονιές θα είχε περάσει τουλάχιστον αλώβητη απ’ το «Καραϊσκάκη». Φέτος λοιπόν που η διαιτησία δεν επηρέασε διόλου, ομολογουμένως, την έκβαση του αγώνα, η ομάδα κατάφερε να φύγει με το διπλό απέναντι στον αντίπαλό της, ο οποίος μας έχει συνηθίσει στην αγωνιστική αυτή συμπεριφορά χρόνια τώρα, από τη στιγμή που εξασφαλίζει τον τίτλο και έπειτα. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι μία κακή ομάδα θα μπορούσε να καταβάλει ακόμη κι αυτόν τον αδιάφορο Ολυμπιακό και να του στερήσει το φετινό αήττητο σερί της έδρας του. Απλώς, αυτή η μεγάλη και ιστορική νίκη της ΑΕΛ ήλθε στην προτελευταία αγωνιστική όταν δυστυχώς πολύ δύσκολα μπορεί να αποδείξει κανείς ότι "δεν είναι ελέφαντας".

Η βαθμολογία της Super League από το επίσημο site της διοργανώτριας αρχής

Μια ματιά στον επίσημο βαθμολογικό πίνακα της Super league δείχνει γενική ισορροπία μεταξύ των δύο ανταγωνιστών της πέμπτης θέσης: περίπου ίσες νίκες δηλαδή. Και οι δύο ομάδες είχαν μια αρκετά φτωχή συγκομιδή βαθμών στην έδρα τους. Ωστόσο, μακριά από την έδρα του ο Άρης έχει γνωρίσει την ήττα 7 φορές, ενώ η ΑΕΛ μόλις 3. Βάσει αυτού του στατιστικού στοιχείου ποια από τις δύο ομάδες θα ήταν πιο αναμενόμενο να ηττηθεί την αγωνιστική αυτή και ποια να αποσπάσει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Ο συντελεστής τερμάτων του Άρη πάλι θυμίζει τον αντίστοιχο περυσινό της ΑΕΛ (με αρνητικό πρόσημο). Συντελεστής τερμάτων με αρνητικό πρόσημο δύσκολα δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο και στον βαθμολογικό πίνακα είναι ξεκάθαρο ότι οι ομάδες που έχουν σαφώς διαμορφωμένο θετικό συντελεστή τερμάτων ξεκινούν από την πέμπτη θέση (ΑΕΛ) και ψηλότερα. Παραθέτουμε τα «κουραστικά» αυτά στατιστικά στοιχεία θέλοντας να δείξουμε ότι την πέμπτη θέση δικαιούται η ομάδα μας βάσει της συνολικής της πορείας και συνέπειας στο φετινό πρωτάθλημα. Αν όλα αυτά, φίλοι του ΑΡΗ, δεν σας πείθουν για το ποια είναι η ομάδα που έπρεπε να μπει στην πεντάδα φέτος, τότε σίγουρα εθελοτυφλείτε και, εφόσον εθελοτυφλείτε και επιμένετε, αισθανόμαστε ικανοποιημένοι που σας τη φέραμε στη στροφή ακόμη και -όπως εσείς πιστεύετε- με παρασκηνιακούς τρόπους (λουμπίνα στη λουμπίνα δηλαδή αφού έτσι το θέλετε). Ήταν δανεικό άλλωστε για τη διαιτησία που είχατε μέσα στο Αλκαζάρ, για το πεντακάθαρο (…) πέναλτι με τον Θρασύβουλο και για την καθάρια (…) νίκη σας μέσα στις Σέρρες, κυρίως όμως για τα τρία γκολ με τα οποία θα έπρεπε να σας έχει φιλοδωρήσει η ΑΕΛ στο ματς του πρώτου γύρου στο Χαριλάου. Άντε περαστικά και του χρόνου.


ΕΝΑ ΝΤΟΥ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ «ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΥΡΩΠΑΣ»

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : ΑΕΛ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 0-0 7η "ΕΚΤΟΣ" ΕΔΡΑΣ ΙΣΟΠΑΛΙΑ ΛΟΓΩ...ΑΓΧΟΥΣ

Με το να σχολιάζουμε στα εντός έδρας ματς κάθε φορά τα ίδια πράγματα, γινόμαστε κουραστικοί ως και γραφικοί.
Φέτος, στο Αλκαζάρ η ομάδα είχε πρόβλημα και το κοντέρ έδειξε -20 βαθμούς!
Την Κυριακή, η αλήθεια είναι, ότι η ομάδα προσπάθησε. Είτε, όμως, εξαιτίας λανθασμένης ανάπτυξης στο κέντρο, είτε λόγω άγχους στο 2ο ημίχρονο, είτε λόγω έλλειψης σέντερ φορ, το γκολ δεν ήρθε και χωρίς γκολ δεν κερδίζεις.
Όμως, παίκτες και προπονητής – όπως και στο παρελθόν- θα δούνε τα λάθη και θα κάνουν αυτό που πρέπει έτσι ώστε στο τέλος να επιτευχθεί ο στόχος των play off.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά αυτό που μας ξενέρωσε και δεν λέμε « προβλημάτισε »
( η λέξη « προβληματισμός » σε θέματα βίας στην Ελλάδα έχει χάσει την αξία της )
ήταν το καραγκιοζιλίκι μιας χούφτας αλητήριων με την αστυνομία, που για πολλοστή φορά μας στέλνει το μήνυμα πως δεν θέλει να βρίσκεται μέσα στα γήπεδα. Η βία , όμως, των γηπέδων επιδεινώνεται και όλοι εμείς που ονειρευόμαστε αλλιώς το ποδόσφαιρο κάθε Κυριακή, χρόνο με το χρόνο, απογοητευόμαστε και πολλοί από εμάς απομακρύνονται από τα γήπεδα.
Ο σύλλογος μας σύντομα θα αναλάβει πρωτοβουλία για την ανάδειξη του ζητήματος της βίας στα γήπεδα σε τοπικό επίπεδο.
Δεν είναι δυνατόν η σιωπηρή πλειοψηφία των φιλάθλων να ανέχεται την καταστροφή του ποδοσφαίρου από ανεγκέφαλες μειοψηφίες. Πρέπει όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο και την ομάδα μας να ενεργοποιηθούμε έγκαιρα πριν να είναι πολύ αργά.


ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΠΑΣΜΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΚΑΖΑΡ
ΚΟΝΤΑ, ΟΜΩΣ, ΣΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΜΕΤΑ ΑΠΟ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΖΑΡΑΜΕ ΤΗ "ΓΡΙΑ"ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΜΑΣ ΜΕΙΝΑΝΕ ΓΙΑ ...ΕΥΡΩΠΗΣ ΖΕΪΜΠΕΚΙΑ!

Στο σχόλιο της προηγούμενης εβδομάδας είχαμε επισημάνει την ανάγκη να γίνουν έγκαιρα οι απαραίτητες κινήσεις και να ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες επεμβάσεις με στόχο η ΑΕΛ να δώσει όλους τους ευρωπαϊκούς αγώνες στο σπίτι της, θεωρώντας δεδομένη την ευρωπαϊκή της συμμετοχή. Όπως αποδείχθηκε, δικαίως- και όχι άκαιρα -θίξαμε το εν λόγω ζήτημα. Η ομάδα επισφράγισε τη σιγουριά μας πραγματοποιώντας ώριμη και ουσιαστική εμφάνιση στο Καυταντζόγλειο.
Μετά από 27 χρόνια, η ΑΕΛ πήρε, επιτέλους, διπλό στο αχανές αλλά και καταραμένο αυτό γήπεδο. Οι 800 τυχεροί αλλά και ριψοκίνδυνοι οπαδοί μας κέρδισαν τη μάχη της εξέδρας δίνοντας από την αρχή το σύνθημα της νίκης απέναντι στη «γρια».
Ο Ουζουνίδης αυτή τη φορά δικαιώθηκε και μάλιστα φάνηκε από την αντίδρασή του στο πρώτο γκολ πόσο πολύ πίστευε στην τακτική του, αλλά και γενικότερα στην ομάδα και στους παίκτες του.
Η ΑΕΛ στο πρώτο ημίχρονο, για όσους ξέρουν από μπάλα, φάνηκε καθαρά πως κέρδιζε χρόνο- και αν εξαιρέσει κανείς δυο λάθη στην άμυνα που και πάλι είχε κάποια προβλήματα- ετοίμαζε τη μεγάλη επίθεση στο β΄μέρος .
Με την αλλαγή του Μετίν ανέβηκε το κέντρο και η ομάδα άρχισε να ξεδιπλώνει σιγά – σιγά το ταλέντο της.
Όμως, η ευχάριστη έκπληξη ήταν ο Παναγιώτης Κατσιαρός που φαίνεται πως το Καυταντζόγλειο του φέρνει γούρι και με δυο καταπληκτικές ασίστ, μια στον Ζούρα και μια στον Τουμέρ, έστειλε τον Κατσιαβάκη στο σπίτι του και την «γρια» στο κρεβάτι.
Και ο Στέλιος, τρεις συμμετοχές εκτός έδρας τρία και τα διπλά! Άντε και με διπλό στο Καραϊσκάκη και στη Λιβαδειά.
Επιβεβαιώθηκε και η άποψη που είχαμε καταθέσει την προηγούμενη εβδομάδα για την άσχημη αγωνιστική κατάσταση των υπόλοιπων συνδιεκδικητών της ευρωπαϊκής εξόδου. Ο Άρης πέρασε δύσκολα από τις Σέρρες, ενώ η Ξάνθη τέθηκε οριστικά εκτός νυμφώνος μετά την ήττα στην έδρα της από τον Εργοτέλη. Το άγχος βαραίνει πλέον τον Άρη, ο οποίος είναι η μόνη ομάδα που θα μπορούσε, υποθετικά, να μας απειλήσει. Τέτοια περίπτωση πιστεύουμε, όμως, πως δεν υπάρχει.
Καλή «αποτοξίνωση» λόγω διακοπής του πρωταθλήματος και κάλεσμα σε όλους για το κρισιμότερο ματς της χρονιάς.

ΑΕΛΑΡΑ ξαναέφτασε η ώρα, να γίνεις η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ στη χώρα
και ο ΛΑΟΣ σου πάλι θα χορεύει, όπως στο ΝΟΣΑΤΕΛ και στη ΓΕΝΕΥΗ…



Υ.Γ. ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ: «Να βγάλω διαβατήριο ή καινούρια ταυτότητα;»

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : ΕΚΤΗ ΙΣΟΠΑΛΙΑ ΣΤΟ ΑΛΚΑΖΑΡ ΑΛΛΑ ΑΓΚΑΛΙ...Α ΜΕ ΤΑ PLAY-OFF!

Την προηγούμενη εβδομάδα γράψαμε πως ευελπιστούμε να σχολιάσουμε τη σημαντικότερη νίκη της χρονιάς επί του ΠΑΟΚ. Δυστυχώς, πάλι μέσα στο Αλκαζάρ μια από τα ίδια. Ευτυχώς όμως, ένα δωράκι στο Χαριλάου από τον Αγκάλι, που στον πρώτο γύρο μας είχε κάνει τη ζημιά μέσα στο σπίτι μας, μας έδωσε το δικαίωμα να αυξήσουμε τη διαφορά στους 4 βαθμούς από τον ΑΡΗ και την Ξάνθη, η οποία μπήκε επίσης στο κόλπο. Η αλήθεια είναι ότι για δεύτερη εβδομάδα η απόδοση της ομάδας δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια σχολιασμού. Κωδικοποιημένα καταθέτουμε σκόρπιες σκέψεις διακρίνοντάς τις σε δύο αντιφατικές ενότητες:

Α. Απογοήτευση, Κριτική και Μεμψιμοιρία

1. Περιμέναμε περισσότερη δύναμη και πάθος από τους ποδοσφαιριστές μας. Δεν ενστερνίστηκαν ούτε στο ελάχιστο τον παλμό της βυσσινί εξέδρας. Όλη την εβδομάδα ακούγαμε και διαβάζαμε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι οι παίκτες μας είναι αποφασισμένοι να ματώσουν μέσα στο γήπεδο θυμούμενοι τα όσα υπέστησαν στο ματς του πρώτου γύρου μέσα στην Τούμπα. Ωστόσο δεν έδειξαν να θυμούνται τίποτα, δεν έδειξαν να πιστεύουν ότι ο φετινός ΠΑΟΚ, βάσει του θεάματος που έχει προσφέρει, συμπτωματικά κατέχει τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Η έλλειψη πάθους θα πρέπει να απασχολήσει μάλλον σοβαρά και τον προπονητή μας.
2. Και αγωνιστικά όμως τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Διακρίναμε κούραση και αποσυντονισμό που ίσως σ' ένα βαθμό να οφείλονται στην κρισιμότητα του αγώνα ή και στην «καλή» εμφάνιση του ΠΑΟΚ σε συνδυασμό με την απουσία -για ακόμη έναν αγώνα- του Γιαννακόπουλου. Η φαντασία από παίκτες εγνωσμένης τεχνικής κατάρτισης απουσίαζε εντελώς. Ατομικές ενέργειες δηλωτικές παίκτη ηγέτη δεν είδαμε. Αυτά που είδαμε ήταν φλύαρες μεταβιβάσεις, λάθη, διστακτικότητα, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Ανησυχεί όλους μας το ντεφορμάρισμα της ομάδας στους δυο τελευταίους αγώνες. Ασφαλώς πρέπει να απασχολεί σοβαρά και την τεχνική ηγεσία.
3. Και στην κατακλείδα της πρώτης ενότητας μια ερώτηση προς τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ: Πιστεύετε ότι στην επόμενη επίσκεψή σας στην Τούμπα οι συνάδελφοί σας θα ανταποδώσουν τη φιλική διάθεση και την ευγένεια με την οποία τους αντιμετωπίσατε την Κυριακή; Μακάρι να σφάλλουμε αλλά έως τότε θα το έχουν ξεχάσει για να μην πω ότι θα έχουν διαστρεβλώσει και την εικόνα συνεπικουρούμενοι από τους, λίαν επιεικώς, απαράδεκτους δημοσιογράφους (;;) της συμπρωτεύουσας.

Β. Αισιοδοξία, Πίστη και Όραμα

1. Στον αντίποδα, το απόγευμα του Σαββάτου πολύς ήταν ο κόσμος και το πάθος ξεχείλιζε στις κερκίδες Για μία ακόμη φορά την Κυριακή ο κόσμος της ΑΕΛ προσπάθησε να πάρει στα χέρια του την κατάσταση και να δώσει ώθηση στην ομάδα. Ανταπόκριση δεν υπήρξε. Δεν πειράζει. Το Αλκαζάρ επιβάλλεται να είναι καυτό ακόμη κι όταν η ομάδα δε δίνει το έναυσμα για ενθουσιώδεις εκδηλώσεις. Ας σκεφτούμε όλοι μας ότι η δύναμη της έδρας του και μόνο είναι που έχει χαρίσει την -απίθανη (!!) για τέτοια απόδοση- έως τώρα δεύτερη θέση στον κυριακάτικό μας αντίπαλο.
2. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η είσοδος στην πεντάδα και η ευρωπαϊκή έξοδος εξακολουθεί να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς (Μήπως οι παίκτες μας το γνωρίζουν και κρατούν δυνάμεις για τα play-off; Μακάρι να είναι έτσι) συνυπολογιζόμενης και της τραγικής κατάστασης των υπόλοιπων μνηστήρων. Την ερχόμενη Κυριακή πιστεύουμε ότι η επιστροφή του Γιαννακόπουλου θα δώσει πνοή, αυτοπεποίθηση και πιο επιθετικό πνεύμα και με όλους μας στο πλευρό της η ομάδα θα φτάσει στην πολυπόθητη νίκη που θα τη φέρει αυτή τη φορά όχι Αγκαλι-ά, αλλά κυριολεκτικά αγκαλιά με την 5η θέση.
4. Ξεφεύγοντας από τα πλαίσια του καθιερωμένου εβδομαδιαίου σχολίου μας σχετικά με το ματς της αγωνιστικής και αφήνοντας το μυαλό μας να προτρέξει λίγο, ως τα τέλη Μαΐου ας πούμε, όταν θα προβληματιζόμαστε για άλλα… πράγματα, επισημαίνουμε από τώρα την ανάγκη έγκαιρης εκτέλεσης των απαραίτητων εργασιών προκειμένου η ΑΕΛ να δώσει τους πρώτους ευρωπαϊκούς αγώνες της, το μήνα Ιούλιο παρακαλώ, στο σπίτι της και να μην περιφέρεται πάλι ωσάν Τσιγγάνα πολυτελείας.
5. Σκεπτόμενοι τους ακόμη πιο μακρόπνοους στόχους της ομάδας αδημονούμε για την έναρξη των έργων κατασκευής του νέου γηπέδου. Η νέα εποχή της ΑΕΛ θα λάβει σάρκα και οστά με την έναρξη των πρώτων χωματουργικών εργασιών την οποία επιθυμεί διακαώς ο κόσμος της.


ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΒΟΡΕΙΑ ΠΑΕΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΔΙΕΥΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

16 ΜΑΡΤΙΟΥ 1988 : Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Μια πόλη ενωμένη επαναστατεί κόντρα στο κατεστημένο που θέλει άδικα να της αφαιρέσει, στα χαρτιά, όσα με ιδρώτα κέρδισε μέσα στα ελληνικά γήπεδα.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ...
( Μια που η ΑΕΛ απουσίαζε το Σάββατο από το γήπεδο, απουσιάζει και το σχόλιο του Βυσσινόκιππου για το παιχνίδι. Την άλλη εβδομάδα ευελπιστούμε να σχολιάσουμε την πιο κρίσιμη νίκη στο φετινό πρωτάθλημα.)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τα μέλη του Βυσσινόκιππου εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του πρώην γενικού αρχηγού της ΑΕΛ , Βασίλη Καραμήτσου.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : Ο ΒΥΣΣΙΝΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΥΨΩΘΗΚΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟ ΑΛΚΑΖΑΡ ΚΑΙ ΠΕΤΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟΓΡΕΖΑ

Σ' έναν αγώνα που θα 'πρεπε να είχε τελειώσει με σκορ 5-1, ξύπνησε τα τελευταία λεπτά το "φάντασμα" του Αλκαζάρ και λίγο έλλειψε να χρειαστούμε και πάλι τα ηρεμιστικά μας. Όμως, τέλος καλό όλα καλά!
Η ομάδα - εκρηκτική κατά διαστήματα - ίσως, ήταν η καλύτερη φετινή ΑΕΛ μέσα στο Αλκαζάρ. Η είσοδος στα play-offs παρέμεινε για μια ακόμη αγωνιστική στα χέρια μας.Η ΑΕΛ του Σαββάτου είναι η ομάδα που ονειρευόμαστε, η ομάδα που ομορφαίνει τα ποδοσφαιρικά απογεύματα κάθε υγιούς φιλάθλου. Η ποιότητα της ομάδας δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης σε κανέναν. Εξαιρούνται, βέβαια, ορισμένοι γραφικοί- στενόμυαλοι ( Καραγεωργίου) που μοιάζουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου.
ΜVP του αγώνα ο αναγεννημένος Φωτάκης, ενώ ψυχή της ομάδας ο Τουμέρ ( ας του δίνει ο Αλλάχ κι άλλα ποδοσφαιρικά χρόνια κοντά μας ).Όλοι, γενικά, οι παίκτες ήταν σε πολύ καλή μέρα και η νίκη κρίνεται πέρα για πέρα δίκαιη.
Σημαντική στιγμή στο Αλκαζάρ η αλλαγή του Μετίν, που θύμισε έντονα στους παλιούς στιγμές του '88, όταν γίνονταν αλλαγή παίκτες-σημαίες της ομάδας ( Βαλαώρας, Καραπιάλης...).
Για τη διαιτησία, μια από τα ίδια. Δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό παραμένει, κάτι το οποίο μας έχει κοστίσει σε βαθμούς και που ευτυχώς το Σάββατο δεν συνέβει.
Οι υπόλοιποι μνηστήρες της πέμπτης θέσης - πλην του Άρη - έχασαν σημαντικό έδαφος. Τα σκουλήκια εξακολουθούν να σέρνονται πίσω μας και έτσι θα σέρνονται μέχρι το τέλος.
Ο κόσμος ήταν και πάλι υπέροχος και βοήθησε "ποικιλοτρόπως" την ομάδα.
Με αυτοπεποίθηση και πίστη για θετικό αποτέλεσμα, ακόμα και χωρίς την συμπαράσταση των φιλάθλων μας( η ΓΑΔΑ κόπτεται για την ασφάλειά μας αναγνωρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, την ανικανότητά της να προστατέψει το ποδόσφαιρο από ανεγκέφαλες- ξένες προς εμάς - μειοψηφίες ) η ΑΕΛ θα υπερασπισθεί το αήττητο σερί της στο Ολυμπιακό Στάδιο κόντρα στον Βάζελο. Όλοι εμείς οι πιστοί της, είμαστε βέβαιοι πως θα βγει και πάλι αλώβητη από ένα ακόμη παιχνίδι εκτός έδρας.

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ!

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΣΚΟΡΔΑΣ-ΠΑΜΠΟΡΙΔΗΣ ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΑΝ..."ΚΩΤΣΙΟΥΣ"

Ξεκινώντας, δηλώνουμε ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με επώνυμα είναι τελείως συμπτωματική. Ειδικά όταν αυτά αναφέρονται σε μια άτυχη στιγμή και σε έναν ποδοφαιριστή που κατά κοινή ομολογία είναι από τους πιο πολύτιμους των τελευταίων αγωνιστικών!
Ένα παγωμένο Αλκαζάρ, ζεστάθηκε από τις ιαχές επτά και πλέον χιλιάδων πιστών φίλων της ΑΕΛ, που έφυγαν με μια πικρή γεύση στο στόμα, αλλά με τη βεβαιότητα ότι αυτή θα είναι η ομάδα που τελικά θα καλπάσει στο δρόμο προς την Ευρώπη!
Το κλίμα χάλασε ο «οπαδός-μασκαράς-πρόεδρος» από την προηγούμενη Κυριακή. Προσπάθησε και (ως ένα βαθμό) το πέτυχε είτε με ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας, είτε με θεατρινισμούς του στυλ «είτε μας δίνετε 1000 εισιτήρια, είτε αποχωρούμε» να δημιουργήσει «κλίμα». Φυσικά, γνωρίζοντας ότι η «άτιτλη» - «μισθοφόρων» ομάδα του, με τα μόλις 17 γκόλ στο πρωτάθλημα, έδινε το κρισιμότερο για εκείνη παιχνίδι. Η παρουσία του καθόλου δεν εμπόδισε τον ανεγκέφαλο οπαδό-αλήτη του Άρη να πετάξει το στυλό-φωτοβολίδα προς τη θύρα 10Β. Αν διάλεγε μια μάσκα για τις απόκριες, σίγουρα θα ήταν αυτή του καραγκιόζη!
Ο Παμπορίδης (και οι επόπτες του), κατάφερε να δημιουργήσει «προηγούμενα». Όχι μόνο για το λάθος του στο πέναλτι του Αρη ή το «κλείσιμο» των ματιών στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου, (η απουσία του οποίου επηρέσε την τακτική της ομάδας μας), αλλά κυρίως για τον λάθος τρόπο με τον οποίο «προσεγγίζει» το ποδόσφαιρο. (Οι δηλώσεις Βενετίδη, πιστοποιούν την σεμνότητα και το χαρακτήρα αυτού του παιδιού και δίνουν το στίγμα της διαιτητικής ανεπάρκειας). Αν υπήρχε στολή «σκουλικιού», (προσφιλούς προσωνύμιου του Άρη) τότε το διαιτητικό τρίο, θα ήταν ο βασιλιάς του καρναβαλιού!
Δεν θέλουμε διοίκηση που να βγάζει γραφικές ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας στα ημίχρονα των αγώνων. Όμως η τακτική της να μην σχολιάζει τις άδικες σε βάρος μας διαιτησίες, έχει μεν συνέπεια αλλά και συνέχεια, δεν προστατεύει τον ψυχισμό μας και πιθανώς δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα της ομάδας μας.
Για τρίτο συνεχόμενο εντός έδρας παιχνίδι, ισοφαριζόμαστε στο τέλος… Ένα πρόβλημα που δεν έχουμε ακόμα λύσει και μας πληγώνει, αλλά δε θα κάνουμε ποτέ καθυστέρηση ούτε θα πετάξουμε μπάλες στον αγωνιστικό χώρο, γιατί θέλουμε να είμαστε περήφανοι!
Οι κακές καιρικές συνθήκες, η κρισιμότητα του αγώνα, η ατυχία στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου (μας στέρησε έναν ακόμα «γεννημένο νικητή»), το καταστροφικό ποδόσφαιρο του αντιπάλου, το «κλίμα» που δημιουργήθηκε όλη την εβδομάδα και τα συνεχή σφυρίγματα «προστασίας» υπέρ του Αρη δεν επέτρεψαν να παιχθεί ποδόσφαιρο αξιώσεων. Η πιο όμορφη στιγμή του παιχνιδιού (ως εικαστική παρέμβαση στην τέχνη), ντρίμπλα «σε τηλεφωνικό θάλαμο» του Τουμέρ στον Ρομπέρζ είχε ως δεύτερη… το ριπλέι της!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Τελικά η ισοπαλία δεν ήταν κακό αποτέλεσμα. Η ψυχολογία του «αήττητου» (για 12η αγωνιστική-ιστορικό ρεκόρ) ας είναι αυτή που θα μας οδηγήσει ως το τέλος. Διατηρούμε τους τρείς βαθμούς διαφοράς από τον Άρη, άρα τα πάντα εξαρτώνται από εμάς. Ας βλέπουμε μπροστά οπλισμένοι με τη βεβαιότητα ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών μας είναι αυτή που μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε…
ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΛΠΑΖΕΙ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙ: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣΚΑΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!...»

ΒΥΣΣΙΝΟΚΙΠΠΟΣ:ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ-ΠΡΟΛΗΨΗΣ

Στον αγώνα της Κυριακής 22 Φεβρουαρίου 2009 μεταξύ ΑΕΛ- ΑΡΗ,δεδομένου ότι θα έρθουν φιλοξενούμενοι οπαδοί, σαν κίνηση προστασίας των φιλάθλων και κυρίως του ποδοσφαίρου από φαινόμενα βίας,προτείνουμε στους προέδρους των δυο ομάδων να βρίσκονται κοντά στους οπαδούς τους στα δυο κρίσιμα σημεία των κερκίδων του γηπέδου,Θύρα 14 και Θύρα 10Β.
Πιστεύουμε ότι είναι μια υπεύθυνη και σοβαρή προσπάθεια αποφυγής τυχόν επεισοδίων.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ:AΓΕΡΩΧΟΣ ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Έτσι απλά, με έξυπνη τακτική, δύναμη και πάθος, η ομάδα μας πέρασε νικηφόρα το εμπόδιο του Πανθρακικού, στο πιο χαρούμενο για φέτος κυριακάτικο απόγευμα και σκόρπισε περηφάνια και σιγουριά στους χιλιάδες πιστούς της. Με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στο τιμόνι της, η ΑΕΛ έγραψε ιστορία με 11 συνεχείς αγώνες αήττητη καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ της σεζόν 1982-3 με προπονητή τότε των Γιάτσεκ Γκμοχ.
Σ' έναν κάκιστο αγωνιστικό χώρο, χωρίς να χρειαστεί να πιάσει μεγάλη απόδοση παίζοντας, όμως, με τον αέρα της μεγάλης ομάδας, η ΑΕΛ κατάφερε δίκαια να πάρει αυτό που ήθελε. Η ανωτερότητα σε τέτοια παιχνίδια θα πρέπει πάντα να μεταφράζεται σε τρείς βαθμούς. Η νίκη αυτή αναπλήρωσε την απώλεια των δύο βαθμών της προηγούμενης Κυριακής με την ΑΕΚ και καθιστά την ομάδα μας και πάλι ρυθμιστή των πραγμάτων σε σχέση με την είσοδο στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος και τη συμμετοχή στα play-offs, καθώς αποσπάστηκε και πάλι τρεις βαθμούς από τον ΑΡΗ, ο οποίος φαίνεται ότι θα είναι ο κύριος συνδιεκδικητής της πέμπτης θέσης, και ως αφεντικό πλέον, περιμένει να τον αντιμετωπίσει την επόμενη Κυριακή μέσα στο Αλκαζάρ.
Αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα πια η ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ της ομάδας μετά τις μεταγραφικές προσθήκες του Γενάρη. Ο Στέλιος ήταν και πάλι ουσιαστικός, ο Ίλιτς εγγύηση και ο Γκουέλα εκρηκτικός. Φυσικά συγκινητικοί ήταν και όλοι οι υπόλοιποι παίκτες που αγωνίστηκαν. Η επανεμφάνιση του Τουμέρ με τη βυσσινί φανέλα έκανε αρκετούς από εμάς να δακρύσουν. Είναι πανθομολογούμενο ότι η ομάδα έχει κερδίσει πλέον δυο παίκτες ενδεκάδας (Μπουκουβάλας - Ααράμπ) γεγονός εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον. Συγχαρητήρια στους συντελεστές της νέας αυτής επιτυχίας. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν και στο προπονητικό τιμ για το "στήσιμο" και τις αλλαγές. Υποκλινόμαστε στ’ αδέρφια που ταξίδεψαν και βρέθηκαν, για μία ακόμη φορά, στο πλευρό της αγαπημένης μας ΑΕΛ χορεύοντας και τραγουδώντας ασταμάτητα μέσα στο ψύχος.
Η ομάδα μας με ποιότητα και βάθος που αναγνωρίζει πια όλος ο φίλαθλος κόσμος, και ακόμη πιο δυνατή, με τον Τουμέρ ετοιμοπόλεμο και με δεδομένη την επιστροφή του αρχηγού Ν. Νταμπίζα, υποδέχεται την ερχόμενη Κυριακή τον ΑΡΗ. Με νίκη αποκτά αέρα 7 βαθμών έναντι του ΑΡΗ και περιμένει στην έδρα της και τον έτερο διεκδικητή της 5ης θέσης, τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ. Με την ίδια σοβαρότητα και αγωνιστική πειθαρχία η 5η θέση εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς. Λόγω της κρισιμότητας του αγώνα αλλά και των τελευταίων γεγονότων-ανακοινώσεων του ΑΡΗ, εφιστούμε την προσοχή σε παίκτες, διοίκηση και, κυρίως, στους φιλάθλους απέναντι σε τυχόν προκλήσεις από διαιτητή και φιλοξενούμενους οπαδούς. Όλοι μαζί συγκεντρωμένοι ο καθένας στο ρόλο του (παίκτες, διοίκηση, φίλαθλοι) ας κάνουμε αυτή τη φορά το Αλκαζάρ απόρθητο για να γίνουμε και πάλι... Ευρωπαίοι!

Το άλογο καλπάζει ασταμάτητο προς την κορυφή του Ολύμπου!!!

ΣΧΟΛΙΟ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ : OΛΙΓΩΡΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ – ΑΤΟΛΜΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΘΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Μπορεί να συμπληρώσαμε τις 10 αγωνιστικές χωρίς ήττα, αλλά χάσαμε την ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη. Ο βυσσινί λαός ήταν και πάλι εκεί και τραγουδούσε... για την βυσσινί τη φανέλα. Όμως, εκεί ήταν και κάποιος Σπάθας που βάζοντας κι αυτός το χεράκι του κατάφερε να μην κερδίσει η ΑΕΛ με το σπαθί της αυτό που ίσως με λίγη προσοχή θα πετύχαινε. Αλλά κύριοι με τα μαύρα, ο βυσσινί λαός, συνηθισμένος πια , ούτε ξενερώνει ούτε, όμως, και ξεχνάει…
Με μια γεύση πίκρας ακόμη στα χείλη, αλλά πιο ψύχραιμοι, τώρα πια μπορούμε να σταθούμε στα εξής:
Αυτό είναι το Αλκαζάρ που θέλουμε να βλέπουμε.
Άλλη μία κάκιστη διαιτησία στο Αλκαζάρ.
Αντίπαλος μια ΑΕΚ καλύτερη και πιο διαβασμένη από εκείνη του α΄γύρου λόγω Μπάγεβιτς.
Η απουσία του έμπειρου Νταμπίζα στα κρίσιμα δευτερόλεπτα.
Έλλειψη για μια ακόμη φορά της δύναμης σε παιχνίδι εντός έδρας.
Η επιλογή Ουζουνίδη να παίξει η ομάδα λιγότερο επιθετικά απ' όσο θα έπρεπε στο συγκεκριμένο αγώνα ( επιλογή των Γκουέλα –Ίλιτς στην αρχική εντεκάδα ). Ο τρόπος ανάπτυξης (με δεδομένη την αδυναμία της ΑΕΚ στα δυο ακραία μπάκ) ήταν μάλλον λάθος. Μαρίνο, δείξε τόλμη και ο κόσμος της ΑΕΛ θα είναι δίπλα σου.

Πιστεύουμε στον Μαρίνο Ουζουνίδη, στηρίζουμε όποιον προπονητή εμπιστεύεται η διοίκηση και όποιον τελικά διαχειρίζεται το υλικό της ΑΕΛ, πόσο μάλλον έναν προπονητή, ο οποίος στο μικρό έως τώρα διάστημα της θητείας του στην ομάδα έχει δείξει θετικά δείγματα γραφής, σοβαρότητα και συνέπεια λόγων και έργων.
Είναι κρίμα να μην πιστεύουμε όσο θα έπρεπε στο μεγαλείο της ομάδας μας, πόσο μάλιστα όταν δημοσιογράφοι της Αθήνας γράψανε μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι :
"... Στην πραγματικότητα αυτό που χρειαζόμαστε είναι ομάδες σαν τη Λάρισα, που χθες κόντρα στην ΑΕΚ έκανε ό,τι στα ματς που έδωσε με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ: έπαιξε στα ίσα σε ένα γεμάτο γήπεδο, πάλεψε για τη νίκη τιμώντας το πρωτάθλημά της, κι αν δεν την πήρε είναι γιατί η άμυνά της κόλλησε στο 90' χάνοντας τον Καφέ και τον Τζεμπούρ εξαιτίας της κίνησης του Εντίνιο."
Tίποτα, όμως, δεν τελείωσε. Με τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις και με τη βοήθεια του Τουμέρ στο τέλος θα πετύχουμε τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη.
Το άλογο συνεχίζει με ψηλά το κεφάλι οδεύοντας προς τη Θράκη!