Μπορεί να συμπληρώσαμε τις 10 αγωνιστικές χωρίς ήττα, αλλά χάσαμε την ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη. Ο βυσσινί λαός ήταν και πάλι εκεί και τραγουδούσε... για την βυσσινί τη φανέλα. Όμως, εκεί ήταν και κάποιος Σπάθας που βάζοντας κι αυτός το χεράκι του κατάφερε να μην κερδίσει η ΑΕΛ με το σπαθί της αυτό που ίσως με λίγη προσοχή θα πετύχαινε. Αλλά κύριοι με τα μαύρα, ο βυσσινί λαός, συνηθισμένος πια , ούτε ξενερώνει ούτε, όμως, και ξεχνάει…
Με μια γεύση πίκρας ακόμη στα χείλη, αλλά πιο ψύχραιμοι, τώρα πια μπορούμε να σταθούμε στα εξής:
Αυτό είναι το Αλκαζάρ που θέλουμε να βλέπουμε.
Άλλη μία κάκιστη διαιτησία στο Αλκαζάρ.
Αντίπαλος μια ΑΕΚ καλύτερη και πιο διαβασμένη από εκείνη του α΄γύρου λόγω Μπάγεβιτς.
Η απουσία του έμπειρου Νταμπίζα στα κρίσιμα δευτερόλεπτα.
Έλλειψη για μια ακόμη φορά της δύναμης σε παιχνίδι εντός έδρας.
Η επιλογή Ουζουνίδη να παίξει η ομάδα λιγότερο επιθετικά απ' όσο θα έπρεπε στο συγκεκριμένο αγώνα ( επιλογή των Γκουέλα –Ίλιτς στην αρχική εντεκάδα ). Ο τρόπος ανάπτυξης (με δεδομένη την αδυναμία της ΑΕΚ στα δυο ακραία μπάκ) ήταν μάλλον λάθος. Μαρίνο, δείξε τόλμη και ο κόσμος της ΑΕΛ θα είναι δίπλα σου.
Πιστεύουμε στον Μαρίνο Ουζουνίδη, στηρίζουμε όποιον προπονητή εμπιστεύεται η διοίκηση και όποιον τελικά διαχειρίζεται το υλικό της ΑΕΛ, πόσο μάλλον έναν προπονητή, ο οποίος στο μικρό έως τώρα διάστημα της θητείας του στην ομάδα έχει δείξει θετικά δείγματα γραφής, σοβαρότητα και συνέπεια λόγων και έργων.
Είναι κρίμα να μην πιστεύουμε όσο θα έπρεπε στο μεγαλείο της ομάδας μας, πόσο μάλιστα όταν δημοσιογράφοι της Αθήνας γράψανε μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι :
"... Στην πραγματικότητα αυτό που χρειαζόμαστε είναι ομάδες σαν τη Λάρισα, που χθες κόντρα στην ΑΕΚ έκανε ό,τι στα ματς που έδωσε με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ: έπαιξε στα ίσα σε ένα γεμάτο γήπεδο, πάλεψε για τη νίκη τιμώντας το πρωτάθλημά της, κι αν δεν την πήρε είναι γιατί η άμυνά της κόλλησε στο 90' χάνοντας τον Καφέ και τον Τζεμπούρ εξαιτίας της κίνησης του Εντίνιο."
Tίποτα, όμως, δεν τελείωσε. Με τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις και με τη βοήθεια του Τουμέρ στο τέλος θα πετύχουμε τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη.
Το άλογο συνεχίζει με ψηλά το κεφάλι οδεύοντας προς τη Θράκη!