Ξεκινώντας, δηλώνουμε ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με επώνυμα είναι τελείως συμπτωματική. Ειδικά όταν αυτά αναφέρονται σε μια άτυχη στιγμή και σε έναν ποδοφαιριστή που κατά κοινή ομολογία είναι από τους πιο πολύτιμους των τελευταίων αγωνιστικών!
Ένα παγωμένο Αλκαζάρ, ζεστάθηκε από τις ιαχές επτά και πλέον χιλιάδων πιστών φίλων της ΑΕΛ, που έφυγαν με μια πικρή γεύση στο στόμα, αλλά με τη βεβαιότητα ότι αυτή θα είναι η ομάδα που τελικά θα καλπάσει στο δρόμο προς την Ευρώπη!
Το κλίμα χάλασε ο «οπαδός-μασκαράς-πρόεδρος» από την προηγούμενη Κυριακή. Προσπάθησε και (ως ένα βαθμό) το πέτυχε είτε με ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας, είτε με θεατρινισμούς του στυλ «είτε μας δίνετε 1000 εισιτήρια, είτε αποχωρούμε» να δημιουργήσει «κλίμα». Φυσικά, γνωρίζοντας ότι η «άτιτλη» - «μισθοφόρων» ομάδα του, με τα μόλις 17 γκόλ στο πρωτάθλημα, έδινε το κρισιμότερο για εκείνη παιχνίδι. Η παρουσία του καθόλου δεν εμπόδισε τον ανεγκέφαλο οπαδό-αλήτη του Άρη να πετάξει το στυλό-φωτοβολίδα προς τη θύρα 10Β. Αν διάλεγε μια μάσκα για τις απόκριες, σίγουρα θα ήταν αυτή του καραγκιόζη!
Ο Παμπορίδης (και οι επόπτες του), κατάφερε να δημιουργήσει «προηγούμενα». Όχι μόνο για το λάθος του στο πέναλτι του Αρη ή το «κλείσιμο» των ματιών στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου, (η απουσία του οποίου επηρέσε την τακτική της ομάδας μας), αλλά κυρίως για τον λάθος τρόπο με τον οποίο «προσεγγίζει» το ποδόσφαιρο. (Οι δηλώσεις Βενετίδη, πιστοποιούν την σεμνότητα και το χαρακτήρα αυτού του παιδιού και δίνουν το στίγμα της διαιτητικής ανεπάρκειας). Αν υπήρχε στολή «σκουλικιού», (προσφιλούς προσωνύμιου του Άρη) τότε το διαιτητικό τρίο, θα ήταν ο βασιλιάς του καρναβαλιού!
Δεν θέλουμε διοίκηση που να βγάζει γραφικές ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας στα ημίχρονα των αγώνων. Όμως η τακτική της να μην σχολιάζει τις άδικες σε βάρος μας διαιτησίες, έχει μεν συνέπεια αλλά και συνέχεια, δεν προστατεύει τον ψυχισμό μας και πιθανώς δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα της ομάδας μας.
Για τρίτο συνεχόμενο εντός έδρας παιχνίδι, ισοφαριζόμαστε στο τέλος… Ένα πρόβλημα που δεν έχουμε ακόμα λύσει και μας πληγώνει, αλλά δε θα κάνουμε ποτέ καθυστέρηση ούτε θα πετάξουμε μπάλες στον αγωνιστικό χώρο, γιατί θέλουμε να είμαστε περήφανοι!
Οι κακές καιρικές συνθήκες, η κρισιμότητα του αγώνα, η ατυχία στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου (μας στέρησε έναν ακόμα «γεννημένο νικητή»), το καταστροφικό ποδόσφαιρο του αντιπάλου, το «κλίμα» που δημιουργήθηκε όλη την εβδομάδα και τα συνεχή σφυρίγματα «προστασίας» υπέρ του Αρη δεν επέτρεψαν να παιχθεί ποδόσφαιρο αξιώσεων. Η πιο όμορφη στιγμή του παιχνιδιού (ως εικαστική παρέμβαση στην τέχνη), ντρίμπλα «σε τηλεφωνικό θάλαμο» του Τουμέρ στον Ρομπέρζ είχε ως δεύτερη… το ριπλέι της!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Τελικά η ισοπαλία δεν ήταν κακό αποτέλεσμα. Η ψυχολογία του «αήττητου» (για 12η αγωνιστική-ιστορικό ρεκόρ) ας είναι αυτή που θα μας οδηγήσει ως το τέλος. Διατηρούμε τους τρείς βαθμούς διαφοράς από τον Άρη, άρα τα πάντα εξαρτώνται από εμάς. Ας βλέπουμε μπροστά οπλισμένοι με τη βεβαιότητα ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών μας είναι αυτή που μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε…
ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΛΠΑΖΕΙ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙ: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣΚΑΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!...»
Ένα παγωμένο Αλκαζάρ, ζεστάθηκε από τις ιαχές επτά και πλέον χιλιάδων πιστών φίλων της ΑΕΛ, που έφυγαν με μια πικρή γεύση στο στόμα, αλλά με τη βεβαιότητα ότι αυτή θα είναι η ομάδα που τελικά θα καλπάσει στο δρόμο προς την Ευρώπη!
Το κλίμα χάλασε ο «οπαδός-μασκαράς-πρόεδρος» από την προηγούμενη Κυριακή. Προσπάθησε και (ως ένα βαθμό) το πέτυχε είτε με ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας, είτε με θεατρινισμούς του στυλ «είτε μας δίνετε 1000 εισιτήρια, είτε αποχωρούμε» να δημιουργήσει «κλίμα». Φυσικά, γνωρίζοντας ότι η «άτιτλη» - «μισθοφόρων» ομάδα του, με τα μόλις 17 γκόλ στο πρωτάθλημα, έδινε το κρισιμότερο για εκείνη παιχνίδι. Η παρουσία του καθόλου δεν εμπόδισε τον ανεγκέφαλο οπαδό-αλήτη του Άρη να πετάξει το στυλό-φωτοβολίδα προς τη θύρα 10Β. Αν διάλεγε μια μάσκα για τις απόκριες, σίγουρα θα ήταν αυτή του καραγκιόζη!
Ο Παμπορίδης (και οι επόπτες του), κατάφερε να δημιουργήσει «προηγούμενα». Όχι μόνο για το λάθος του στο πέναλτι του Αρη ή το «κλείσιμο» των ματιών στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου, (η απουσία του οποίου επηρέσε την τακτική της ομάδας μας), αλλά κυρίως για τον λάθος τρόπο με τον οποίο «προσεγγίζει» το ποδόσφαιρο. (Οι δηλώσεις Βενετίδη, πιστοποιούν την σεμνότητα και το χαρακτήρα αυτού του παιδιού και δίνουν το στίγμα της διαιτητικής ανεπάρκειας). Αν υπήρχε στολή «σκουλικιού», (προσφιλούς προσωνύμιου του Άρη) τότε το διαιτητικό τρίο, θα ήταν ο βασιλιάς του καρναβαλιού!
Δεν θέλουμε διοίκηση που να βγάζει γραφικές ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας στα ημίχρονα των αγώνων. Όμως η τακτική της να μην σχολιάζει τις άδικες σε βάρος μας διαιτησίες, έχει μεν συνέπεια αλλά και συνέχεια, δεν προστατεύει τον ψυχισμό μας και πιθανώς δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα της ομάδας μας.
Για τρίτο συνεχόμενο εντός έδρας παιχνίδι, ισοφαριζόμαστε στο τέλος… Ένα πρόβλημα που δεν έχουμε ακόμα λύσει και μας πληγώνει, αλλά δε θα κάνουμε ποτέ καθυστέρηση ούτε θα πετάξουμε μπάλες στον αγωνιστικό χώρο, γιατί θέλουμε να είμαστε περήφανοι!
Οι κακές καιρικές συνθήκες, η κρισιμότητα του αγώνα, η ατυχία στον τραυματισμό του Γιαννακόπουλου (μας στέρησε έναν ακόμα «γεννημένο νικητή»), το καταστροφικό ποδόσφαιρο του αντιπάλου, το «κλίμα» που δημιουργήθηκε όλη την εβδομάδα και τα συνεχή σφυρίγματα «προστασίας» υπέρ του Αρη δεν επέτρεψαν να παιχθεί ποδόσφαιρο αξιώσεων. Η πιο όμορφη στιγμή του παιχνιδιού (ως εικαστική παρέμβαση στην τέχνη), ντρίμπλα «σε τηλεφωνικό θάλαμο» του Τουμέρ στον Ρομπέρζ είχε ως δεύτερη… το ριπλέι της!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Τελικά η ισοπαλία δεν ήταν κακό αποτέλεσμα. Η ψυχολογία του «αήττητου» (για 12η αγωνιστική-ιστορικό ρεκόρ) ας είναι αυτή που θα μας οδηγήσει ως το τέλος. Διατηρούμε τους τρείς βαθμούς διαφοράς από τον Άρη, άρα τα πάντα εξαρτώνται από εμάς. Ας βλέπουμε μπροστά οπλισμένοι με τη βεβαιότητα ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών μας είναι αυτή που μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε…
ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΛΠΑΖΕΙ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙ: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣΚΑΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!...»